بررسی تطبیقی توزیع خدمات عمومی شهری از منظر عدالت اجتماعی مورد ؛ زاهدان

پس از انقلاب صنعتیتحولات اجتماعی واقتصادی به ویژه فن­آوری­ها، نظام سکونتگاه­های انسانی (شهری، روستایی) را به شدت تحت تأثیرقرار داده است، به­گونه­ای که  سهم جمعیت شهری نسبت به جمعیت روستایی فزونی گرفته و در فضای لجام­گسیخته و بدون برنامه و تا اندازه­ای نشأت گرفته از مهاجرت شدید و بی­برنامه روستایی این امر مدیریت شهری را نه تنها در ارایه­ی خدمات عمومی با مشکل روبرو ساخته است بلکه در عصر جهانی شدن مدیریت کارآمد و اثربخش را به یک مدیریت منفعل و اقتضایی مبدل ساخته است.    برابر بررسی­های صورت گرفته جمعیت شهر نوبنیاد زاهدان  طی نیم سده­ی گذشته با  نرخ رشد بیش از 3درصد (85-1375)  از 17495 نفر در سال 1335 به 567449  نفر درسال 1385 افزایش یافته است، بطوری­که این روند آهنگ خدمات رسانی را نامتعادل کرده و عدالت اجتماعی، فضایی و پایداری شهری را مورد سوال قرار داده است. یکی از روش­های بهینه­ی ارایه خدمات، تقسیم یک شهر به­عنوان یک سیستم به مناطق مختلف  و ارایه­ی خدمات شهری متناسب با ویژگی جمعیتی است. هدف از این مقاله بررسی وضعیت جمعیت در مناطق شهری زاهدان و چگونگی تناسب آن با خدمات شهری است. روش پژوهش توصیفی و تحلیلی است که از مدل­های کمی  ویلیامسون و ضریب آنتروپی استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می­دهد،تنها با ارایه­ی سازوکار توزیع خدمات برابر و متناسب با نیازهای جمعیتی می­توان به تعادل در سطح شهر زاهدان رسید.